Servet-i Fünun Edebiyatında Dil Anlayışı

Servet-i Fünun Edebiyatında Dil Anlayışı




• Servet-i Fünun yazarları, Namık Kemal’den çok,


Abdülhak Hâmit’in eserlerindeki yeni ve gözalıcı Osmanlı


Türkçesini beğenmişlerdir.


• Yazılarında süslü cümleler kullanarak, zarif, ahenkli,


fakat işitilmemiş sözcükler sıralamak hevesindedirler.


• Onlar, özellikle Farsça sözcüklerin söylenişinde bir


alafrangalık buluyor, bunları Fransızca söyleyişleri andırdıkları


ve herkesçe bilinmeyen sözler oldukları için


zevk ve hevesle kullanıyorlardı.


• Fransızcada rastladıkları Neige d’or (altın kar) tamlamasını


Farsça, “berf-i zerrîn” biçiminde frisson


iamineux (ışıklı titreyiş) tamlamasını “lerze-i rûşen”


şeklinde Farsçalaştırmakta özel ahenk buluyorlardı.


• Servet-i Fünun dili, sade Türkçe bakımından zararlı


olmuş, fakat edebiyat sanatının gelişmesine ve daha


zengin bir ifade aracı bulmasına yardım etmiştir.


• Fikret’in, Cenap’ın, Süleyman Nazif’in şiir ve düzyazılarında


örneklerini gördüğünüz ve Halit Ziya’nın yazılarında


süslü cümleleriyle karşılaştığımız Servet-i Fünun


dili, sanatçılarının zevkle, hatta sevgiyle kullandıkları


bir dildi.


• Servet-i Fünun edebiyatının en önemli başarısı, edebiyat


türlerinde yaptığı yeniliklerde ve bu türlere daha


Avrupai bir görüşle bakmasındadır.

*