> Nükleer Yakıtların İşlenmesi

Nükleer Yakıtların İşlenmesi Nükleer reaktörlerde kullanılan yakıtlar U-233 ve U-235'in zenginleştirilerek kullanıldığı UO2 ya da uranyum ve plutonyum elementlerinin oksitlerinin (UO2 + PuO2) bir arada kullanildiği MOX (ingilizce "mixed oxides") yakıtlarıdır.


Uranyum ve plutonyumun kontrollü ortamda fisyona ugraması sonucu atom numaraları 30 (Çinko - Zn) - 65 (Terbium - Tb) arasında değişen fisyon ürünleri elde edilir. Yakıt içerisinde uranyum ve plutonyumun yalnızca küçük bir kısmı fisyona uğradığı için yanma ürünleri, fisyon ürünlerinin yanısıra yüksek miktarlarda yeniden kullanilabilir uranyum ve plutonyum da içerir. Ayrıca fisyon sırasında ağır çekirdeklerin nötron kapmasıyla oluşan plutonyum ve "minor actinides - ikincil aktinitler" olarak bilinen Neptünyum (Np), Amerikyum (Am) ve Kuriyum (Cm) elementleri de yanma ürünleri içine dahil olurlar. Bu elementlerin diğer bir özelliği de yarılanma ömürlerinin oldukça uzun olmasıdır.


Kullanılmış nükleer yakıtın işlenmesi günümüz koşullarında üç temel aşamayı kapsar: Yeniden kullanılabilir uranyum ve plutonyumun nukleer atıktan ayrılması,

Uzun yarılanma ömrüne sahip radyoaktif elementlerin transmutasyonu ile atığın maksimum yarılanma ömrünün düşürülmesi,

Radyaoktif atıkların saklanma koşullarında çevreye karışmasını engelleyecek şekilde depolanması.

*